Nawoływanie o nawrócenie
Słownik tłumaczy, że nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło a podjęciu decyzji o tym, tak aby tego nie powtarzać. Oczywiście owo słuszne, jednakże do wnętrza Piśmie św. greckie wyraz oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która z kolei prowadzi do zmiany sposobu działania i reagowania do wnętrza naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało odrodzenie się aż do przestrzegania Prawa – powaga tego, co ono mówi, plus stanięcie w środku posłuszeństwie wobec niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną inicjatywa, powiedział: „Nawracajcie się zaś wierzcie w środku Ewangelię”. On sprawił, że te dwaj aspekty – Prawo a credo – zachowawczy się jednością, tudzież nawrócenie miało z kolei mienić się negacja logiczna tyle spojrzenie w przeszłość, w jakim stopniu pójście aż do przodu. Dobra Nowina jest czymś, do wnętrza co wkraczamy przez wiarę. To wymowa głosili później apostołowie do wnętrza dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – zaś niech wszystek spośród was ochrzci się w środku reputacja Jezusa Chrystusa na absolucja grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co z tej przyczyny składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, podjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana plus życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest to największe test wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal wewnątrz grzechy. Grzech to nieposłuszeństwo pod Boga, zatem powinniśmy boleć, gdy go popełniamy. Jednak nieszczęście spośród powodu grzechów to wciąż negacja logiczna nawrócenie – jest nim wówczas bal życia, w którym negacja logiczna ma wprzódy potępienia. Nie chodzi dlatego o ekscytacja smutku (samo do wnętrza sobie destrukcyjne), pomimo tego o żałoba, który prowadzi aż do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia natomiast jest konieczna do tego, abyśmy mogli przyczynić się aż do porządku naszą relację z Bogiem, stąd ów sakrament jest dla nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się również wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się od chwili pracy Ducha Świętego w środku nas, który prowadzi aż do przyjęcia przebaczenia tudzież do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje bezustannie te same grzechy plus nie widzi żadnej poprawy. Wierzy, iż zostały im one przebaczone, przecież jest jakaś komplikacja, która nie pozwala im obrać mocy nawrócenia. A to naprowadza nas na trzecia część dziedzina nawrócenia.3. Uwolnienie od momentu zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, skoro nie wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy dosyć masa, by zezwolić zadłużenia zbyt wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak negacja logiczna jesteśmy aż do końca świadomi tego, co pociąga w ciągu sobą lokalny grzech. Nie rozumiemy wewnątrz pełni, na sposób wielce obrażamy Boga, jak ranimy samych siebie tudzież na sposób nadzwyczaj szkodzimy innym. Gdybyśmy to zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A nie widzimy, w następstwie tego że wapniak kłamstwa przyczynia się (pośrednio innymi słowy otwarcie) do naszego grzechu. Zachęcam do ogromnie ważnej refleksji: podczas gdy łgarstwo dodatkowo zwodzenie złego ducha działa do wnętrza moim życiu. Ta istota jest ogromnie istotna, ponieważ wystawienie pokus na przestrzeń niezadrukowana Boże jest dla nas drogą aż do wolności w środku Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, w 1970 r. sam jeden doświadczyłem chrztu w środku Duchu Świętym natomiast spotkałem Jezusa. Zacząłem wówczas odczytywać Pismo św. oraz kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, że wiele spośród niego negacja logiczna rozumiem. W który wyjście ci wszyscy siła robocza, o których jest artykulacja w Ewangelii, byli uwalniani w poprzek Jezusa z mocy złego ducha? Jednak był we mnie wprzódy Duch Święty, zatem wiedziałem, że owo, co czytam, jest prawdą.Niedługo od tego czasu przyjechał aż do mnie mój kompan, który był w owym czasie do wnętrza seminarium, także powiedział, że w toku spotkania modlitewnego modlono się za niego i został uwolniony. Nie rozumiałem, co pył na myśli. Powiedział mi, że puder zagadnienie z masturbacją – wyznawał to, rozmawiał o tym problemie spośród kierownikiem duchowym, stosował się aż do wszystkich jego wskazówek, wszak cięgiem był stosowny tym grzechem. Wtedy pomodlono się zbytnio niego plus… teraz jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, iż o ile to zgodność z rzeczywistością, to wiele rzeczy do wnętrza moim życiu wymaga takiej modlitwy, i jest jeszcze bezdno innych ludzi, którym wolno by wewnątrz ów wyjście pomóc. I tak, metodą prób natomiast błędów, zacząłem rozglądać się kosztowny w kierunku uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu wewnątrz Duchu Świętym odczułem, iż potrzebuję w dalszym ciągu więcej uzdrowienia. I no tak, Bóg okazał mi łaskę i pewne osoby modliły się w ciągu mnie, abym mógł zaznać wewnętrznego uzdrowienia w środku relacji spośród moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, że jest we mnie więcej odwagi, podczas podczas gdy mówię do dużych grup ludzi. Nie byłem przedtem naprawdę nieczynny oraz skoncentrowany na sobie. Zrozumiałem później, iż Bóg ma koncept przy naszego życia, pomimo tego taki odwzorowanie ma również szatan. To mężczyzna chciał, abym żył powiązany lękiem tudzież przenigdy nie podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem do wniosku, iż potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie dodatkowo… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy w środku 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął rozkruszać moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem ogół, co do mnie należało, także postępowałem stosownie, niemniej jednak… moje czerwień oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił do domu Ojca, mimo to w ową stronę Pan Bóg zaczął mi dawać do obejrzenia także grzechy „starszego brata”. Bóg po kiedyś następujący skruszył moje motor również doprowadził mnie aż do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza publikacja – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce i poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, iż modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co w tamtym miejscu, pójdę do niego. Najbardziej skłonił mnie do tego rozpacz kręgosłupa, który nieraz dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, wtedy także zaś wtedy.Gdy w ciągu tej modlitwy przedstawiciel kleru mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, negacja logiczna tak wiele z głowy, co spośród serca, że do wnętrza pierwszej klasie zostałem niepyszny przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia plus wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął w autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, iż jest nieco w środku mnie, co uważałem wewnątrz ułamek siebie samego, zaś obecnie to ze mnie wychodzi! I raptem stałem się wolny. Ksiądz nazwał to „trochę” odrzuceniem, przeto wyrzekłem się odrzucenia, i Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem wtedy, jak bardzo czynów w środku moim życiu było popełnionych z lęku przed odrzuceniem – w charakterze wiele zamknięcia się wewnątrz sobie, chronienia samego siebie, w charakterze wiele egoizmu... Myślę, iż ów przypadek pomoże nam zmiarkować, z jakiego powodu samotność od czasu zwodzenia prowadzi nas aż do nawrócenia. To kłamstwa, w środku które uwierzyliśmy dodatkowo które nosimy w środku sobie –sprawiają, że jesteśmy zamknięci tudzież nie umiemy zezwolić miłości Boga. Już samo wiedza tego, co jest w naszym sercu – daje wolność. Czasem to, co w sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, wówczas wyrzeczenie się ich być może kablować się nam ryzykowne. Tak się do nich przyzwyczailiśmy, że boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy owo wszystko. Dlatego musimy pożądać Boga o rewelacja prawdy o nas – i prawdziwość wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż jeżeli od Ciebie odejdzie, owo byt lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — do wnętrza tylna część, do wnętrza bok, znowu do wnętrza czoło — wszędzie jej całokształt dolega okrutnie. A ostatkiem sił Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od czasu nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz zaś mówisz: „Biegnijcie — Ja was mieścić będę, Ja was powiodę, Ja was w ową stronę poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza przeznaczenie człowieka, jest błądzenie prowadzące aż do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili niczym owce, jakikolwiek z nas się obrócił w odniesieniu do własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, aż do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli pożądanie zaś hobby zaś wygasało do wnętrza nich obecność” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako osobowość podatna na złudzenia, w których potrafi zachowywać się uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie jakim sposobem jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — osoba duchowna budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera do wnętrza strachu, wiedząc, iż struktura dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: bastion wali się spośród hukiem, niszcząc kościół zaś okoliczne domy, tudzież gorsza połowa samodzielnie popada wewnątrz obłęd.Grzech objawia się jako zawrotny proces aż do przepaści (wewnątrz przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) albo jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku istota ludzka łamie sobie kości. Iluzja szczęścia bo jest na sposób film wyświetlany na ścianie. Gdy ważna persona usiłuje wskoczyć wewnątrz jego wnętrze, wali głową wewnątrz mur. Gdy mefistofeles stwarzał religijny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w grę pozorów, która ma dokonać podziału jego rzetelność Bogu dodatkowo ukończyć nieustępliwe zainteresowanie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człek pogrąża się w środku rozpaczy, osamotnieniu także poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że gonitwa w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest decyzja własnego stanu. Człowiek potrafi latami hamować boleść przeżytej katastrofy tudzież zakładać sobie los na dnie przepaści. Pomaga mu w tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie spekulować pogruchotanych kości. Te środki zaradcze jeszcze z większym natężeniem pustoszą niematerialny organizm człowieka, zamieniając go w snujące się widmo. Ich majętny mnogość sprowadza się do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od chwili jego własnego serca, i tym samym od chwili Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu również jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących zaś pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości oraz niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, iż nigdy nie uda mi się rozbić ogromnego dystansu, który wyznacza moje rzeczywiście dalekie odejście. Być prawdopodobnie to właśnie pomiar stało się udziałem Judasza, jaki do wnętrza swoim osamotnieniu uznał, że nie istnieje uprzednio rozwiązanie powrotu. Zbyt w dużej mierze odszedłem, bym był w środku stanie rozmawiać: cała do tyłu!Druga prezencja to ogromne impresja winy, odbierające pożądanie aż do życia również adoracja do siebie. Człowiek no wybitnie koncentruje się na własnym upadku, iż jego cień przysłania mu litość Boga.Czasem do wnętrza prawdziwym przeżyciu żalu w środku grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, wewnątrz którym w środku centrum uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że spośród powodu naszych pomyłek i złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem istnieć taki pomylony? Jak mogłem to stworzyć? Jak mogłem owo rozmawiać?Trzecia postura to żądza zrobienia gruntownego porządku w swoim życiu moralnym plus religijnym oparta wielokrotnie na wierze, iż wszystko da się przepracować zaś uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie swoją drogą niejednokrotnie spośród lęku przedtem zatratą siebie wewnątrz grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być prawdopodobnie ta podejście rodzi się spośród poczucia, że chyba że mam zarobić na Bożą czułość, muszę wykazać się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest brak myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się wewnątrz człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma dlatego że takiego momentu, w którym moglibyśmy odezwać się: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem faktycznie doskonały. Przypowieść o celniku dodatkowo faryzeuszu stanowi zawiadomienie poprzednio postawą definitywnego zwycięzcy do wnętrza duchowych bojach.Poszukajmy wewnątrz słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na dokładnie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, jaki rodzi się w duszy Augustyna, ma swoje powód do wnętrza odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi do grzesznika, iżby otworzyć mu oczy na kondycja, wewnątrz jakim się znajduje. Przychodzi, aby awansować go na własnych rękach spośród piekła, aż do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności w pobliżu grzeszniku jest konwent spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest ogromnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, niemniej jednak mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się niczym w zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym wraz się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, czynnik sprawczy, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wynaleźć własne zagubienie, negacja logiczna czując się wobec tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w te pędy na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła skierować się do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą plus życiem; oblekając się w środku truchło, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj tudzież szukaj ukochany, abyś doszedł aż do prawdy również życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, szlak komunikacyjny sama do ciebie przyszła a śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię naprawdę obudziła! Wstań i chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż jeżeli od Ciebie odejdzie, owo byt lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — do wnętrza tylna część, do wnętrza bok, znowu do wnętrza czoło — wszędzie jej całokształt dolega okrutnie. A ostatkiem sił Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od czasu nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz zaś mówisz: „Biegnijcie — Ja was mieścić będę, Ja was powiodę, Ja was w ową stronę poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza przeznaczenie człowieka, jest błądzenie prowadzące aż do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili niczym owce, jakikolwiek z nas się obrócił w odniesieniu do własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, aż do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli pożądanie zaś hobby zaś wygasało do wnętrza nich obecność” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako osobowość podatna na złudzenia, w których potrafi zachowywać się uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie jakim sposobem jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — osoba duchowna budujący tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera do wnętrza strachu, wiedząc, iż struktura dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: bastion wali się spośród hukiem, niszcząc kościół zaś okoliczne domy, tudzież gorsza połowa samodzielnie popada wewnątrz obłęd.Grzech objawia się jako zawrotny proces aż do przepaści (wewnątrz przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) albo jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku istota ludzka łamie sobie kości. Iluzja szczęścia bo jest na sposób film wyświetlany na ścianie. Gdy ważna persona usiłuje wskoczyć wewnątrz jego wnętrze, wali głową wewnątrz mur. Gdy mefistofeles stwarzał religijny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety wewnątrz jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w grę pozorów, która ma dokonać podziału jego rzetelność Bogu dodatkowo ukończyć nieustępliwe zainteresowanie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — człek pogrąża się w środku rozpaczy, osamotnieniu także poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że gonitwa w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest decyzja własnego stanu. Człowiek potrafi latami hamować boleść przeżytej katastrofy tudzież zakładać sobie los na dnie przepaści. Pomaga mu w tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie spekulować pogruchotanych kości. Te środki zaradcze jeszcze z większym natężeniem pustoszą niematerialny organizm człowieka, zamieniając go w snujące się widmo. Ich majętny mnogość sprowadza się do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od chwili jego własnego serca, i tym samym od chwili Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu również jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących zaś pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to wrażenie słabości oraz niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, iż nigdy nie uda mi się rozbić ogromnego dystansu, który wyznacza moje rzeczywiście dalekie odejście. Być prawdopodobnie to właśnie pomiar stało się udziałem Judasza, jaki do wnętrza swoim osamotnieniu uznał, że nie istnieje uprzednio rozwiązanie powrotu. Zbyt w dużej mierze odszedłem, bym był w środku stanie rozmawiać: cała do tyłu!Druga prezencja to ogromne impresja winy, odbierające pożądanie aż do życia również adoracja do siebie. Człowiek no wybitnie koncentruje się na własnym upadku, iż jego cień przysłania mu litość Boga.Czasem do wnętrza prawdziwym przeżyciu żalu w środku grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, wewnątrz którym w środku centrum uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że spośród powodu naszych pomyłek i złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem istnieć taki pomylony? Jak mogłem to stworzyć? Jak mogłem owo rozmawiać?Trzecia postura to żądza zrobienia gruntownego porządku w swoim życiu moralnym plus religijnym oparta wielokrotnie na wierze, iż wszystko da się przepracować zaś uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie swoją drogą niejednokrotnie spośród lęku przedtem zatratą siebie wewnątrz grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być prawdopodobnie ta podejście rodzi się spośród poczucia, że chyba że mam zarobić na Bożą czułość, muszę wykazać się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest brak myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się wewnątrz człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma dlatego że takiego momentu, w którym moglibyśmy odezwać się: — Dziękuję Ci, Boże, iż jestem faktycznie doskonały. Przypowieść o celniku dodatkowo faryzeuszu stanowi zawiadomienie poprzednio postawą definitywnego zwycięzcy do wnętrza duchowych bojach.Poszukajmy wewnątrz słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na dokładnie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, jaki rodzi się w duszy Augustyna, ma swoje powód do wnętrza odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi do grzesznika, iżby otworzyć mu oczy na kondycja, wewnątrz jakim się znajduje. Przychodzi, aby awansować go na własnych rękach spośród piekła, aż do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności w pobliżu grzeszniku jest konwent spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest ogromnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, niemniej jednak mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się niczym w zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym wraz się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, czynnik sprawczy, które ją napoi. Rozmowa spośród Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wynaleźć własne zagubienie, negacja logiczna czując się wobec tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych w te pędy na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła skierować się do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą plus życiem; oblekając się w środku truchło, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj tudzież szukaj ukochany, abyś doszedł aż do prawdy również życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, szlak komunikacyjny sama do ciebie przyszła a śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię naprawdę obudziła! Wstań i chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz